New Found Landscapes

Rob Weddepohl heeft gedurende zijn ontwikkeling als beeldend kunstenaar altijd de behoefte gevoeld iets van de innerlijke wereld en de verborgen krachten, die achter de uiterlijke wereld der verschijnselen schuilgaan, in zijn werk tot uiting te brengen en daarmee te pogen het raadselachtige van de natuur ten opzichte van deze onbegrijpelijke wereld aanschouwelijk te maken. Hij schildert het landschap van binnen uit en geeft zodoende de kijker gelegenheid de natuur innerlijk te beleven. Hij presenteert geen neutrale realiteit, maar verhevigt de werkelijkheid.

 

“Het is het wel en het is het niet”: schreef een recensent over zijn werk. Dat is kenmerkend voor zijn werk, hij wil de werkelijkheid herscheppen. Hij schept een nieuw, gemanipuleerd, landschap en daarom noemde recensent Maarten Beks zijn werken ooit “New Found Landschapes” en schreef er in 1994 het  volgende over:

 

“Toch heeft hij ze gezien, deze landschappen, die nog nergens een naam mogen hebben. De namen maken de dingen onzichtbaar. Een reizende schilder celebreert de sprakeloosheid, die hem in den vreemde overvalt, want hij weet dat hij pas werkelijk oog in oog staat met de dingen, als de namen nergens meer naar klinken”.