Korte biografie
Het kunstenaarschap van Rob Weddepohl kent welbeschouwd twee periodes. De eerste bestrijkt het tijdvak van 1960 tot en met 1970, terwijl in 1983 in Australië de tweede en huidige periode een aanvang nam.
Vroege periode
Rob Weddepohl, (Warnsveld 1934) stamt uit een zakenfamilie, waardoor het kunstenaarschap in eerste instantie niet op zijn weg lag, ondanks het talent dat al vroeg in zijn werk te bespeuren was. Na een studie bedrijfskunde verbleef hij enige jaren in Spanje, waar hij in 1959 in de gelegenheid was schilderlessen te volgen aan de kunstacademie van Sevilla (Escuela de bellas artes Reina Isabel). Na zijn terugkeer in Nederland was hij in de periode 1965 tot 1970 actief lid van de Apeldoornse kunstenaarsvereniging “de Bent”. Hij verwierf destijds bekendheid met zijn geschilderde kunststofreliëfs. Werkzaamheden in het bedrijfsleven dwongen hem echter in 1970 zijn gedeeltelijk kunstenaarschap op te geven tot hij in Australië de draad weer kon oppakken.
Australië
In 1982 vertrok Rob Weddepohl met zijn gezin naar Australië. Aanvankelijk als medewerker van een projectontwikkelaar totdat hij in 1983 vanwege uitstel van het project besloot zich geheel aan de schilderkunst te gaan wijden. Geïnspireerd door typische Australische landschapsschilders zoals Nolan, Williams, Boyd en Rees sloeg hij een nieuwe richting in, die zich ontwikkelde tot zijn huidige informele manier van schilderen. Zijn eerste series Australische landschappen oogden weliswaar nog vrij figuratief, doch toonden al zijn neiging tot abstraheren.
Terug naar Nederland
In 1985 kwam hij terug naar Nederland om zich definitief in Apeldoorn te vestigen als beeldend kunstenaar. Dat moment was wel zeer ongunstig gekozen, want de BKR werd afgeschaft en de meeste kunstenaars waren nu aangewezen op de vrije markt. Zijn zakelijke ervaring was hem hier behulpzaam om al meteen een bestaan als vrij en onafhankelijk kunstenaar te kunnen opbouwen.
Radicale stijlwijziging
Een bijzondere periode vormde de jaren 1988-1992 toen hij zich in Doesburg vestigde en waarin er bij hem een radicale stijlwijziging plaatsvond, welke tot uiting kwam in een serie grote abstracte doeken.
Grote invloed onderging hij van het (Amerikaanse) abstract expressionisme; Schilders als de Kooning, Kline, Rothko en Diebenkorn inspireerden hem tot nieuw werk. Hoogtepunt in zijn abstracte werk vormde wel de 15-delige serie klankbeelden van de symfonieën van Shostakovitch, die hij in 1994 in haar geheel kon exposeren in Huis de Voorst, te Eefde.
"Zo blijft schilderen voor Rob Weddepohl een gevecht, waarbij de dialoog tussen spontaniteit en verdieping een spanning oplevert, die elke schilderij tot een belevenis maakt.’"
(Wim v.d. Beek, in Kunstbeeld, 1989)
New found Landscapes
In de jaren 90 breidt Rob Weddepohl zijn werkterrein uit tot het maken van series op masonite en later op mdf paneel. Het landschap keert hierin terug, doch nu getransformeerd in een vrije, autonome vorm. De verzamelnaam ‘New found Landscapes’ zegt eigenlijk alles over de stijl en inhoud van dit werk: het gaat om nieuw gecomponeerde landschappen op grond van opgedane ervaringen en belevenissen, die een bijzondere indruk bij de schilder hebben nagelaten.
Ook in deze periode ontstaan zijn vele series op papier, waarmee hij zijn zoektocht in de beeldende kunst in kaart heeft gebracht. Zij vormen een veelkleurig beeld van zijn mogelijkheden om tijdsbeelden en gebeurtenissen, die hem bijzonder hebben getroffen, te verwerken tot beelden; ‘Kleine wereldbeelden’, zoals hij ze zelf noemt, waarin hij schilderkunstige voorwaarden tracht te scheppen om deze belevenissen in één beeld te kunnen vangen.
In een latere periode, zeg vanaf 2000, legt Rob Weddepohl zich toe op grote formaten, waarbij de serie ‘regenwouden en mangroves’ in het oog springt. In deze werken probeert hij, zoals hij zelf zegt, de werkelijkheid te intensiveren en het accent te leggen op innerlijke beleving. Naast dit grote werk ontstaan er echter ook kleine intieme werkjes op handgeschept papier. Je zou deze als zijn ultieme getuigenissen kunnen beschouwen van zijn innerlijke reizen en de beelden die deze oproepen.
Een nieuwe hemel en een nieuwe aarde
Als laatste ontwikkeling heeft Rob Weddepohl een geheel nieuwe serie aan zijn werk toegevoegd: ‘Een nieuwe hemel en een nieuwe aarde’. Deze serie zou je als de selectieve neerslag van alle voorgaande periodes kunnen beschouwen en is recentelijk gepubliceerd in een boek, samen met gedichten van zijn dochter Viveka, met een gelijkluidende titel. Alle werken, met het formaat 50x50 cm, zijn geschilderd op handgeschept papier van “de Middelste Molen” uit Loenen.