Abstracte werken

Rob Weddepohl heeft in zijn schilderkunstige ontwikkeling altijd de behoefte gehad figuratief werk af te wisselen met abstract werk. Nu is in zijn figuratieve werk altijd wel een sterke neiging tot abstraheren te ontdekken en hijzelf beschouwt beide richtingen zó aan elkaar verwant, dat hij ze schijnbaar moeiteloos kan afwisselen. Abstracte kunst kan niet zonder invloeden uit de concrete vormwereld, vindt hij en dat maakt het aannemelijk met beide vormen van kunst tegelijkertijd bezig te kunnen zijn.

In zijn abstracte werken beperkt hij zich niet tot een bepaalde richting of stijl, waardoor het werk wordt gekenmerkt door een optimale vrijheid en een drang zich te ontworstelen aan vastomlijnde ideeën en dat verleent zijn werk steeds weer een verfrissende originaliteit.

Zo schreef Karel Levisson, kunstrecensent, het volgende over zijn abstracte werk:

​

"Wat opvalt is de opmerkelijk krachtige structuur van zijn werk. Het is duidelijk verwant aan het expressionisme en wordt gevoed door een behoorlijke dosis emotionaliteit. Die emotionaliteit krijgt houvast in een stevige compositorische opbouw, mede gesteund door een doordachte coloristische opbouw’.

(de Twentse Courant, 1994)